Sta ik bij t loket, om een treinkaartje te kopen.. Een vrouw helemaal over de rooie. Schreeuwen als een gek, dat de vrouw achter de balie normaal moest doen enz. ik had tamelijk haast, mn trein zou over enkele minuten vertrekken. Dus ik ga ernaast staan, en vraag heel nonchelant; mag ik een enkele reis naar Haarlem? Kom nou zeg, ik laat me niet bang maken door een gestoord figuur. Even schoot de gedachte door me heen: "we zitten bij ns, en u SPOORT niet" het bleef bij een binnenpretje. Ik wilde mijn kaartje betalen, en die schreeuwlelijk begon weer; "ja jullie moeten normaal doen tegen mij, en ik ben een heel netjes figuur en jij hebt werk, en ik niet: achter.mijn rug op!!" Ik was het zat, keek de vrouw aan, en zei op een rustige toon; "zou ik even mogen betalen asjebliefd?" ze bleef rustig, en mompelde iets van: "ja mevrouw"
Het had anders kunnen aflopen, ze had me ook een.klap in mijn gezicht kunnen geven. Maar ik laat me niet kennen, ik ben niet bang.
Nergens voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zend ons een berichtje!