Je hebt mensen die volgen, daarmee bedoel ik niet de "denkers" of "doeners", maar de mensen die -soms- het denken aan anderen overlaten. Die hobbymatig blindeloos hun geliefden in alles nadoen. Figuurlijk. Geen eigen hobby's kunnen vinden, behalve dan het hobbymatig volgen van anderen-wat soms als claimend wordt ervaren-. Hoe ga je ermee om; je kunt niet op "persoon ontvolgen" klikken, zoals op social media.
Dus: telefoon uit, deurbel uit, en (voldoende) momenten voor jezelf inplannen (en uitvoeren), zodat de volger je niet uitput.
Daarnaast heb je nog leiders, anders dan "lijders" (en gelukkig maar). Ietwat -naar mijn idee- (on)zekere mensen, die altijd onder de mensen zijn. Ze lijken populair, maar onder de populairiteit zit een stukje onzekerheid, en soms zelfs afhankelijkheid (wat als, waarom?)
Daarnaast heb je ook mensen die vaak bezocht worden. Dit zijn meestal de gastvrije mensen, óf mensen die altijd iets lekkers/gezelligheid in huis hebben.
Het tegenovergestelde is de bezoekmens, zoals de naam al zegt; een persoon dat liever op bezoek gààt dan het ontvangt. Wat overigens meerdere redenen kan hebben. Denk aan; troep in huis (zowel voor- als na gasten), onzekerheid.
Wat dacht je trouwens van kuddemensen"? Mensen die het best gedijen in (grote) groepen, en vaak graag in belangstelling staan. Wat trouwens niet altijd zo is, want volgende kuddemensen" zijn liever wat "grijs", en luisteren graag naar verhalen van anderen in de groep, zonder zelf in de belangstelling te staan.
En waar ik zeker onder val, is de "beestenmens". De mens die -soms- meer van dieren houdt dan van mensen. Mijn oma heeft een tegeltje op het toilet, dat luidt: "Sinds ik de mensen ken, heb ik de dieren lief". Voor mij geldt dat zèker. Dat wil niet zeggen dat ik niet van mensen houd. Ik houd het meeste van mensen die ook van dieren houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zend ons een berichtje!