Ja, die is van Jos, ja!

Een flauwe naamgrap, om deze post mee te beginnen. Je zult je misschien afvragen, waar deze op slaat. Maar als je deze post verder leest, gaat er vast een (katten)belletje rinkelen!

De ontmoeting

De ontmoeting met wát? Lees verder, en stel geen domme vragen.

Zoals vele van jullie weten, doe ik op de woensdag ook vrijwilligerswerk op een ander tuingebied. (De naam/plaats laat ik om persoonlijke redenen achterwege)

De eerste dag dat ik er kwam, zag ik een vervilte, magere, en schuwe perzische kat lopen. Ik was verkocht! En, wat vond ik het zielig, dat ze zo vervilt was! Sindsdien ben ik haar wekelijks gaan kammen, en vertroetelen. Ik kon merken dat ze dat had gemist. De eigenaar zei nog tussen neus en lippen door, dat ie nog iemand zocht voor haar. Ik dacht, dat gaat nooit bij mij thuis, financieel gezien. Daarnaast moest ze eerst naar de dierenarts omdat ze door gebitsproblemen amper kon eten, en daarnaast onder de vlooien zat. Weken gingen voorbij, en de poes veranderde zichtbaar. Samen met wat medewerkers, en haar eigenaar, knipten we de klitten eruit. Haar karakter veranderde mee; van een schuwe "dreadlockpoes", veranderde ze in een -enigsinds kortgeknipte- lieve dame. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt; als de eigenaar met haar naar de dierenarts ging, en haar ontvlooide, zou ik haar in huis nemen. En nu ligt zij zielsgelukkig, (bijna) uit de klit, naast me op bed te spinnen. Haar naam is Josha.